رژیم غذایی بر داروهای ضد پیری و داروهایی که برای سلامت متابولیک مصرف می شود در بدن غلبه دارد

16نوامبر 2021- مطالعه ای که تأثیر رژیم غذایی را در مقابل داروها بر عملکرد درونی سلول های ما مقایسه نمود، نشان می دهد که تغذیه تأثیر بسیار قوی تری دارد.

این مطالعه ی پیش بالینی که توسط محققان مرکز چارلز پرکینز در دانشگاه سیدنی انجام شد، نشان می‌دهد که ترکیب رژیم غذایی ما می‌تواند در پیشگیری از بیماری‌هایی مانند دیابت، سکته و بیماری قلبی، قوی‌تر از داروها عمل کند.

این تحقیق که روی موش ها انجام شد، نشان داد که تغذیه (شامل کالری کلی و تعادل درشت مغذی ها) نسبت به سه دارویی که معمولاً برای درمان دیابت و کند کردن پیری استفاده می شوند، تأثیر بیشتری بر پیری و سلامت متابولیک دارد.

این یافته ها درCell Metabolism منتشر شده است.

این تحقیق بر اساس کار پیشگامانه این تیم بر روی موش ها و انسان ها بنا نهاده شد که نقش محافظتی رژیم غذایی و ترکیبات خاص پروتئین ها، چربی ها و کربوهیدرات ها را در برابر افزایش سن، چاقی، بیماری قلبی، اختلال عملکرد سیستم ایمنی و خطر بیماری های متابولیک مانند دیابت نوع 2 ، نشان می دهد.

پروفسور استیون سیمپسون، نویسنده ارشد این مقاله و مدیر آکادمیک مرکز چارلز پرکینز، گفت: داروها همچنین می توانند بر همان مسیرهای بیوشیمیایی که مواد مغذی آنها را هدف قرار دهند، تاثیر گذارند. تاکنون تلاش زیادی برای کشف داروهایی با هدف بهبود سلامت متابولیک و پیری بدون نیاز به تغییر در رژیم غذایی انجام شده است.

پروفسور سیمپسون گفت: رژیم غذایی یک داروی قدرتمند است. با این حال، در حال حاضر داروها بدون در نظر گرفتن اینکه آیا و چگونه ممکن است با ترکیب رژیم غذایی ما تداخل داشته باشند، تجویز می شوند - حتی زمانی که این داروها برای عمل کردن به همان شیوه و در همان مسیرهای سیگنالینگ مواد مغذی طراحی شده اند.

محققان بر آن شدند تا بررسی کنند که کدامیک در بازسازی سنجش مواد مغذی و سایر مسیرهای متابولیک قوی‌تر هستند: رژیم غذایی یا داروها. همچنین محققان می خواستند بدانند که تعامل داروها و رژیم غذایی سبب افزایش اثربخشی همدیگر می شود یا تاثیر گذاری را کمتر می کند.

پروفسور سیمپسون می‌گوید: ما دریافتیم که ترکیب رژیم غذایی تأثیر بسیار قوی‌تری نسبت به داروها دارد، که تا حد زیادی پاسخ‌ها به رژیم غذایی را به جای تغییر شکل آن، کاهش می‌دهد.

با توجه به اینکه انسان‌ها اساساً مسیرهای سیگنال‌دهی مواد مغذی مشابهی با موش‌ها دارند، این تحقیق نشان می‌دهد که افراد از تغییر رژیم غذایی خود برای بهبود سلامت متابولیک به جای مصرف داروهایی که ما مطالعه کرده‌ایم، بهره ی بیشتری خواهند برد.

تیم تحقیقاتی یک مطالعه پیچیده برای بررسی موش ها طراحی کردند که شامل 40 درمان مختلف بود که هر کدام دارای سطوح مختلف پروتئین، چربی و تعادل کربوهیدرات، کالری و محتوای دارویی بود.

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سه داروی ضد پیری بر روی کبد، که عضوی کلیدی در تنظیم متابولیسم است، طراحی شد.

نقطه ی قوت اصلی این مطالعه استفاده از چارچوب هندسی برای تغذیه بود که توسط پروفسور استفن سیمپسون و دیوید راوبنهایمر، توسعه یافت. این چارچوب به محققان اجازه داد که به جای تمرکز بر هر یک از مواد مغذی بطور جداگانه، که یکی از محدودیتهای سایر مطالعات تغذیه ای است، تاثیر مخلوط ها و فعل و انفعالات مواد مغذی مختلف بر سلامت و بیماری را بررسی کنند.

نتایج این تحقیق، اطلاعات دیگری را به درک ما از مکانیسم هایی که رژیم غذایی ما را با نحوه ی پیر شدنمان به هم مرتبط می کند، اضافه نمود.

محققان دریافتند کالری دریافتی و تعادل درشت مغذی ها (پروتئین، چربی و کربوهیدرات ها) در رژیم غذایی تاثیر زیادی بر کبد دارند.پروتئین و کل کالری دریافتی نه تنها بر مسیرهای متابولیک، بلکه بر فرآیندهای اساسی که نحوه عملکرد سلول‌های ما را کنترل می‌کنند، تأثیر قدرتمندی داشتند.به عنوان مثال، مقدار پروتئین خورده شده بر فعالیت در میتوکندری ها تأثیر می گذارد، که اجزایی از سلولهای ما هستند که انرژی تولید می کنند.این یک اثر پایین‌دستی ایجاد می‌کند، زیرا میزان پروتئین و انرژی غذایی خورده‌شده بر نحوه ی دقیق ترجمه ژن‌های سلولی به پروتئین‌های مختلف مورد نیاز برای کمک به عملکرد صحیح سلول‌ها و ساخت سلول‌های جدید، تأثیر می‌گذارد، که آنها دو فرآیند اساسی مرتبط با پیری هستند.

در مقایسه، داروها عمدتاً واکنش متابولیک سلول به رژیم غذایی را کاهش می دهند، به جای اینکه اساساً آنها را دوباره شکل دهند. با این حال، محققان برخی از تعاملات خاص تر را بین اثرات بیوشیمیایی داروها و ترکیب رژیم غذایی نیز پیدا کردند.

یک داروی ضد پیری تأثیر بیشتری بر تغییرات سلولی ناشی از چربی و کربوهیدرات‌های غذایی داشت، در حالی که یک داروی سرطان و یک داروی دیابت هر دو تأثیر پروتئین رژیم غذایی را بر میتوکندری‌های تولیدکننده ی انرژی، مهار کردند.

پروفسورDavid Le Couteur ، نویسنده اصلی این مقاله از مرکز چارلز پرکینز و دانشکده پزشکی و بهداشت گفت: اگرچه این مطالعه بسیار پیچیده بود، اما نشان می‌دهد که چقدر مهم است که تعداد زیادی رژیم غذایی مختلف را به طور همزمان مطالعه کنیم، نه صرفاً تعداد بسیار کمی رژیم غذایی را با هم مقایسه نماییم.

پروفسورلو کوتر، می‌گوید: این رویکرد تنها راهی است که می‌توانیم یک دید کلی از تعامل بین رژیم غذایی، سلامتی و فیزیولوژی خود بدست آوریم. همه ما می دانیم که هر چیزی که می خوریم بر سلامت ما تأثیر می گذارد، اما این مطالعه نشان داد که چگونه غذا می تواند به طور چشمگیری بر بسیاری از فرآیندها در سلول های ما تأثیر گذارد.این به ما بینشی در مورد تأثیر رژیم غذایی بر سلامت و پیری می دهد.

منبع:

https://www.sciencedaily.com/releases/2021/11/211116103107.htm